ما در دورهای هستیم که انتقاد کردن تبدیل به کاسبی شده است و بسیاری از سلبریتیها و سیاسیون با انتقاد کردن توجه، محبوبیت و درآمد کسب میکنند.
چطور بفهمیم انتقاد افراد کاسبکارانه است یا دلسوزانه؟
به نظر من انتقاد کردن اگر با خصوصیات زیر انجام شود باید احتمال داد که کاسبکارانه است:
1- به عامل یا عاملان اصلی مشکلات موجود کاری نداشته باشد و به نوعی ذهنها را از آنها منحرف کند.
2- به جای صراحت و دقت، از کلمات مبهم، دوپهلو و کلی برای انتقاد استفاده کند.
3- فرد برای انتقاد کردن هزینهای ندهد.
4- انتقادهایی مطرح کند که از فرط تکرار توسط همگان، عادی، پیشافتاده و بیخطر باشد.
5- یا مردم را عامل همه مشکلات معرفی کند (چابلوسی قدرت) یا حاکمیت را (عوامفریبی).
6- فرد فقط انتقاد کند و هیچ اقدام علمی در راستای اصلاح وضع موجود انجام ندهد.
7- فرد منتقد صداقت نداشته باشد یعنی رفتارش خلاف گفتارش باشد.
8- نان به نرخ روز بخورد و فقط وقتی منتقد شود که برایش منفعت داشته باشد.
دقیقا مثل پروانه سلحشور، که نه تنها هیچ برنامه ای ندارد بلکه اگر داشت ما باید گزارشی از برنامه اش می دیدیم، فقط یاد داره میکروفن به دست بگیره و حرف بزند،که اگر می توانست گزارشی از کارهای خود ارائه می داد