خودیاری (معمولاً) به لحاظ علمی تأیید نشده است
تنها فعالیت‌های خودیاری که تاحدی مورد تأیید پژوهش‌های علمی قرار گرفته‌اند عبارتند از: مدیتیشن و ذهن‌آگاهی، ثبت خاطرات روزانه، شکرگزاری برای چیزهایی که هر روز خرسندتان می‌کند، انجام امور خیریه و صدقه‌دادن به دیگران.
برای بعضی موارد هم، علم نشان داده که تأثیرگذاری بستگی به شرایط (معمولاً نحوه و علت انجام آن کار) دارد: برنامه‌ریزی عصبی‌کلامی۸، بیان جملات مثبت، هیپنوتیزم‌درمانی، ارتباط با کودک درون.
و اما چیزهای که خزعبلات کامل است: فنگ‌شویی، تجلی خواسته‌ها، کارت‌های تاروت، تلکینزی، پدیده‌های فراروانی، استفاده از بلور، حیوانات قدرت‌بخش، ضربه‌تراپی، قانون جذب، هرچیز معجزه‌آسا و عجیب.
خودیاری نوعی تناقض است
تناقض خودیاری این است که در اولین و اساسی‌ترین قدم در راه رشد، باید بپذیرید همینطوری که هستید خوبید و لزوماً به کمک فرد دیگری نیاز ندارید. این اساسی‌ترین باور خودیاری است که ماهیتاً کسی دیگر نمی‌تواند آن را به شما بدهد، بلکه باید خودتان به آن برسید.
جالبی قضیه اینجاست که وقتی واقعاً قبول کنید که به برای تبدیل‌شدن به فردی خوب، به کمک یا توصیهٔ فرد دیگری نیاز ندارید، تازه آن‌وقت است که توصیه‌های آن فرد دیگر به کارتان می‌آید.
پس به نوعی، خودیاری بیشترین فایده را برای افرادی دارد که واقعاً نیازی به خودیاری ندارند. خودیاری برای افراد خوب‌به‌عالی است، نه افراد بدبه‌خوب. این درحالی است که اکثراً همین افراد بدبه‌خوب هستند.
منبع: ترجمان