بداهه‌نویسی نوعی از نوشته‌های این وبلاگ هست که بدون برنامه‌ریزی قبلی و فکر کردن زیاد و به صورت بداهه و آنی می‌نویسم.
خبری که هفته‌های قبل خیلی در فضای مجازی پیچیده بود مرگ ملکه الیزابت بود. داشتم فکر می‌کردم فارغ از اینکه ملکه و پادشاه در برخی کشورهای غربی حالت تشریفاتی و نمادین داره یا دارای حداقل اختیار هست اما دور از شان این قرن و دوره هست هنوز یک گروهی نه به علت شایستگی بلکه به علت داشتن ژن خوب و فرزند فلانی بودن و امثال اون از یک جایگاه ویژه حتی به صورت نمادین برخوردار باشند. انگار خونشون رنگین‌تره! بشر باید به درجه‌ای از عزت نفس برسه به هیچ فرد یا گروه جز برای ارزش‌آفرینی ارزش و منزلت نده.
این روزها هم شاهد اعتراضات خیابونی بعد از مرگ مهسا امینی هستیم. صبح اینترنت به اینترانت تبدیل شده بود و الان برگشته. در این صفحه به دلایلی مایل نیستم سیاسی بنویسم. فقط به گفتن این اکتفا می‌کنم که شاهد نقطه‌ای عطف تاریخی در این کشور هستیم و در حال گذار از یک دوره تاریخی-فرهنگی-اجتماعی به دوره دیگر هستیم.
داشتم فکر می‌کردم همان طور که یک نرم‌افزار و اپلیکشین باید برای کارایی بالاتر و پرهیز از مشکلات امنیتی باید مرتب بروزرسانی بشه، دولت و حاکمیت هم باید مرتب با توجه به تغییرات جامعه و فرهنگ مردم مرتب بروزرسانی باشه، وگرنه هم کارایی و مشروعیتش کاهش پیدا می‌کنه و همین اینکه دچار خطرات امنیتی میشه.
در مورد کار و بارم هم بگم که این روزها در یک اداره دولتی مشغول هستم و تلاش‌های برای عضویت در هئیت علمی هنوز نتیجه نداده است. حقوق دولتی (حداقل در سازمان ما) خیلی پایینه و امسال هم افزایش چندانی نداشته و من هم مثل خیلی‌های دیگه مترصد این هستیم که در اولین فرصت از بخش دولتی به بخش خصوصی منتقل بشیم!
شاید برخی بگن این خیلی خوبه که یک فشاری ایجاد میشه که کارمندان دولت کم بشه و اصطلاحا دولت کوچیک‌‌تر بشه اما واقعیت اینه که گروهی که به خاطر کم بودن حقوق اول از همه و بیشتر از همه از دولت خارج میشن نیرو‌های متخصص و کارامد هستند؛ برای اون کارمندهایی که بهره‌وری پایینی دارند چندان فرقی نمی‌کنه.
درباره کتاب خوندن خودم هم بگم که این روزها چند کتاب رو همزمان پیش می‌برم. یکیش کتاب «چگونه تغییر کنیم» اثر کیتی میلکمن از انتشارات ترجمان که واقعا کتاب خوبیه و به همه توصیه می‌کنم بخونند.
یک علاقه خاصی به خوندن مصاحبه‌ها و زندگینامه بزرگان دارم. بنابراین الان دارم «مصاحبه با ابوتراب خسروی» رو میخونم.
کتاب «مدیریت خود» رو اخیرا تموم کردم و برای من چندان مفید نبود.