«آنان که رنجیده و آسیبدیدهاند، خودخواه، خشمگین، بیانصاف و نامتعادل و خشن و کمتر قادر به درک دیگر مردمان میشوند و به واقع احمق هستند. بدبختی، بیش از آن که آدمها را به یکدیگر نزدیک کند، از یکدیگر دور میگرداند و حتی تصور میرود رنجها و بدبختیهای بد و یکسان باید مردم را به یکدیگر نزدیک کند، {اما} در مقایسه با مردمی که بالنسبه خوشنود و راضیاند، آنان را از یکدیگر دورتر میگرداند و آنان از خود بیانصافی و بیرحمی بسیار نشان میدهند.»