شاید بارها برایتان پیش آمده که فردی به شما بی‌احترامی کرده، یا بی‌ادبی و بی‌فرهنگی از خود نشان داده یا حقتان را ضایع کرده و شما خشمگین شده‌اید و روزها و روزها خودخوری کرده‌اید. اما درستش این است که از این رفتارهای منفی دیگران، ناراحتی به خود راه ندهید.
از درس‌های بزرگی که از مصطفی ملکیان یاد گرفتم این است که بیماری فقط به بیماری جسمی و روحی محدود نمی‌شود و بخش بزرگی از بیماری انسان‌ها بیماری‌های اخلاقی و معنوی است؛ همان طور که در مقابل رفتارهای غیرمتعارف و حتی ناپسند یک بیمار جسمی یا بیمار روحی، اغلب ناراحت نمی‌شویم و حتی احساس ترحم و دلسوزی می‌کنیم، در مقابل رفتارهای این چنینی از سوی یک بیمار اخلاقی – معنوی نیز می‌توانیم چنین احساسی داشته باشیم؛ به شرطی که واقعاً و عمیقاً بپذیریم که بیماران معنوی نیز وجود دارند و چنین افرادی چون از زبیایی انسانیت خود را محروم کرده‌اند و از چشمه‌سار معرفت بی‌نصیب مانده‌اند، بدبخت و مفلوک هستند.
چه بسا این افراد غرق در ثروت و مکنت هستند اما چه سود که در منجلاب بی‌اخلاقی غرق هستند. باز هم به تعبیر ملکیان، آن دارایی‌ها که دارند خود آنها نیستند بلکه متعلقات آنها هستند.
چه فایده که بیرونت آباد باشد اما درونت خراب؟!
البته حق این است که در مقابل رفتار ناشایست دیگران واکنش قاطع و مناسبی نشان دهیم، از خود دفاع کنیم و اگر لازم است برای مجازات او تلاش کنیم اما همه اینها بدین معنی نیست که خودمان را ناراحت و رنجیده‌خاطر سازم؛ چرا باید از نقص و عیب دیگری من ناراحت شوم؟ من همین که بتوانم خودم را کمی بهتر کنم کار بزرگی کرده‌ام و تا بوده جهان پر بوده از این انسان‌های بیمار!
[…] چرا از رفتارهای زشت دیگران نباید ناراحت شویم؟ […]
دروغگویی و عدم صداقت ادم ها یکی از اون چیزهاییه که خیلی به همم میریزه
اینکه احساس کنی طرف مقابلت از حداقلی از شعور برخوردار نیست که بفهمه داری بهش دروغ میگی خیلی آزارم میده
امیدوارم بتونم اونقدر روی خودم کار کنم که به گفته شما به این گونه افراد به چشم بیمارهای اخلاقی معنوی نگاه کنم و خودم رو بابت رفتار دیگری عذاب ندم
بله متاسفانه این چیزها جز واقعیت های جهانه و چاره ای جز پذیرش و کنار اومدن با اینها نیست/
وقتی ادم میبینه این افراد برای زندگی خودشان عاقل هستن چه از نظر مالی چه از نظر نحوه برخورد با کسانی که خودشان دوست دارند.اما وقتی به دیگران می رسند هر جور که دوست دارند توهین میکنند رفتارشان قابل توجیه و ترحم نیست.
سلام. بله قبول دارم که رفتارشون قابل توجیه و ترحم نیست و حتی گاهی لازمه در مقابل این رفتارها آدم واکنش تندی داشته باشه که حساب کار دست طرف مقابل بیاد اما حرفم این بود شخصیت اون طرف بیمار و قابل ترحمه، برا همین اشکال نداره خشمگین باشیم اما نیاز نیست ناراحت و عصبانی بشیم، خشمگین بشیم کافیه 🙂
در باب بیماری اخلاقی حرف فراوان است آقای دکتر
بله دقیقا همین طوره.