در معدود مواردی که کابوس‌های وحشتناکی می‌بینم، با خودم می‌گویم:
اگر خدایی باشد و بخواهد ما را عذاب یا پاداش بدهد، لازم نیست در جهان بیرون، واقعا به صورت فیزیکی جهنم یا بهشت برپا کند؛
همه تجربه بهشت یا جهنم می‌تواند در ذهن فرد و در عالم خواب بگذرد.
بعد با خودم می‌اندیشم: حداقل در این دنیا، زندگی بهشتی یا جهنمی و تجربه خوشبختی یا بدبختی، بیشتر از آن که به عالم بیرون (دارایی فرد، وضعیت اقتصادی کشور و…) مربوط باشد به ذهن فرد مربوط می‌شود.
البته حداقلی از امکانات در عالم بیرون برای بدبخت نشدن ضرورت دارد اما پس از تامین این حداقل‌ها برای خوشبختی باید ذهنی تربیت‌یافته از لحاظ روانی و معنوی داشت تا حتی در شرایط بیرونی نامطلوب، احساس رضایت، شادی و امید حفظ شود.
پاداش کسی شهید می شود چیست او که در دنیا نیست که بخواهند به او پاداش دهند پس باید آخرتی باشد عذاب شخصی ظالمی که مرده چیست باز هم باید آخرتی باشد و حال معنوی با تقویتش انسان قوی می شود ولی همواره باید به جسم هم رسید
مخاطب نوشته آنهایی هستند که می‌خواهند به هر دلیل و علتی در راه شهادت گام ننهاده‌اند و می‌خواهند در این چند روز دنیا احساس لذت بیشتری داشته باشند، بحث آن دنیا جداست.