در دوران خردسالی، مادربزرگم یکی دو بار مرا با خود به حمام خانه‌شان در روستا برد که به آن تَشِرون یا تن‌شرون (تن‌شوران) می‌گفتند. در انتهای خانه دخمه تاریکی وجود
دسته: به زبان تبری
اشعار قدیمی تبری به روایت مادربزرگ
اشعار زیر به زبان مازندرانی را سال‌ها پیش، از مرحوم مادربزرگم شنیدم و ضبط کردم. این اشعار در گذشته بین مردم منطقه خطیرکوه و سوادکوه رواج داشته است. شه یار
بخشی از ترانۀ زندگی (به زبان مازندرانی)
پَکِر نواش شَکِر بِواش چلچلای سفر بواش بِنۀ سرجا راس بواش کوتر اِسبه پر بواش هَلومِ سر، دشتِ بوین سرسبزی لَپِر بواش ملیجه و گَل جا نترس آمادۀ خطِر بواش
داستانک سه‌زبانه (به زبان مازنی ، فارسی و انگلیسی)
گِلی باغ پَلی؛ هَلی باغِ تقی؛ خِردمه هَلی. تا هَلی بورده گَلی، بَیمه پَلی. پَلی بورده تَلی؛ دست بَیّه گِلی؛ لینگ بَیّه گِلی. بوردِمه پیش حِسنعلی، بَزوئه چِلی، خار بَیمه