اشعار قدیمی تبری به روایت مادربزرگ

اشعار زیر به زبان مازندرانی را سال‌ها پیش، از مرحوم مادربزرگم شنیدم و ضبط کردم. این اشعار در گذشته بین  مردم منطقه خطیرکوه و سوادکوه رواج داشته است.

شه یار بلاره مار اتائه

تفنگ ونه بال و وزنه دِ تائه

اون زلفِ بلاره پیته بدائه

اون لبِ بلاره وعده بدائه

——————————-

چرا امروز و فردا می کنی یار

چرا خون بر دل ما می کنی یار

چرا آتش زدی بر خرمن دل

چرا امروز و فردا می کنی یار

——————————-

شهمیرزادی برار بسته بیارده

خطیرِ کیجاکونِ غصه بیارده

شهمیرزادی برار کلا بیارده

کِمروی کیجاکونِ بلا بیارده

——————————-

دلبر جان گل نیمه گل بو کمبه

دلبر جان شمع نیمه شمع سو کمبه

هر روز خدا رخت نو کمبه

ته مردِ جاهلِ دل کئو کمبه

——————————-

دیاری دیاری نده اشاره

دشمن دره غافل و پنه اماره

شونه گنه ته پیر و ماره

امنیه وندنه ته هر دِ باله

——————————-

نیمه بلبل وچه ته ور بنالم

نیمه تاجر وچه مالی بیارم

فقیر وچومه قبری ندارم

مثال آب دریا بی قرارم

——————————-

سیو زلفِ ریکا ته چنده خری

مگر امه سره ته زنِ وری

برو مکتبخونه فکر دیگر کن

سیو زلف ره بتاش کونِ عِمِر کن

——————————-

مسلمانون مره یار طالع نیه

مره یار وفادار طالع نیه

اگر تله بهلم من کل دنیا

مه تله رِ میچکا طالع نیه

——————————-

زمستون ته بهار من چارودارم

خنه بوردمه کسی ندارم

مادر دارم حریص مال دنیا

پدر نئونه پسر زن خوانی یا نا

——————————-

بلندبالا نخرده شیرِ کامل

رشِ خرِ پسر نیه مه قابل

من قابل وه و وه قابلِ خر

ته بور بئی همون خر دیگر

ته یار بئیتی من بتِر گیرمه

ته و ته دلبر ره شه نوکر گیرمه