در مورد نیازها، بیشتر از آنکه خود «برآورده شدن نیاز» مهم باشه، «خاطرجمع شدن از اون نیاز» مهمه.
مثلا وقتی فردی ازدواج میکنه خود برآوده شدن نیاز جنسی مهم نیست (چه بسا زوجین مدت زیادی نیاز به رابطه جنسی احساس نکنند)؛ مهم اینه که ذهن خاطرجمع میشه اینکه این نیاز در هر حال برآورده میشه. در نتیجه انرژی ذهنی به بخش‌های مهم‌تر زندگی هدایت میشه. در هر حالی که در دوران مجردی در بسیاری از افراد نیاز جنسی بخش بزرگی از توجه و وقت و انرژی را ازشون میگیره.
یا در مورد نیاز گرسنگی، فردی که به هر دلیل (از جمله به علت ترس از گرسنگی یا اضطراب‌های روانی)، خاطرجمع نیست؛ زیاد میخوره و چاق میشه. حالا اگر این فرد بخواد لاغر باشه، باید اول خودش را خاطرجمع کنه که اگر زیاد غذا نخوره و برخی چیزهای چاق‌کننده رو نخوره، هیچ مشکلی برای زندگی شاد و سالمش پیش نمیاد. (خیلی‌ها بعد از دوران سربازی چاق میشن، چون احساس کمبود غذا در پادگان ومراکز نظامی بیشتره).
یا در مورد نیاز اقتصادی یک جامعه، شاید حکومت نتونه در کوتاه‌مدت برخی از این نیازها مانند درآمد و شغل رو فراهم کنه اما همین که بتونه مردم را «خاطرجمع» کنه که کشور در مسیری حرکت میکنه که در آینده این نیازها برآورده میشه، میتونه رضایت مردم رو جلب کنه.
5 مرداد 1402/نیشابور